تأثیر ژنها بر کنترل گلایسمیک به عنوان یک درمان پیشگیرانه از عوارض قلبی عروقی در مبتلایان به دیابت نوع 2
19 سپتامبر 2016- ژنها نقش مهمی در پاسخ افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به کنترل فشرده ی قندخون به عنوان یک درمان پیشگیرانه برای خطر عوارض قلبی عروقی دارند، این یافته حاصل مطالعه‌ای است که توسط محققان موسسه‌ی جاسلین رهبری و در مجله‌ی Diabetes Careدر 15 اوت بصورت آنلاین منتشر گردید.
پرفسور Doriaمحقق ارشد در بخش ژنتیک و اپیدمیولوژی و مدیر هسته‌ی ژنتیک مرکز دیابت جاسلین و دانشیار دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه هاروارد می‌گوید: ما برای اولین بار توانستیم مرگ و میر بر اثر بیماریهای قلبی عروقی، در بیماران تحت کنترل فشرده‌ی قندخون را پیش بینی نماییم. بیماریهای قلبی عروقی علت عمده‌ی مشکلات سلامت و مرگ و میر افراد مبتلا به دیابت نوع دو می‌باشند خطر بروز بیماریهای قلبی عروقی در افراد مبتلا به دیابت نسبت به جمعیت عمومی 2 تا 4 برابر بیشتر است، پیشگیری از بروز بیماریهای عروق کرونر یکی از تمرکز‌های اصلی درمان و پژوهشهای دیابت است.
در مطالعه‌ی "اقدام برای کنترل خطر بیماریهای قلبی عروقی در دیابت" (ACCORD) که اخیراً انجام گردید، تأثیر کنترل فشرده‌ی قند خون(هدف کاهش هموگلوبین A1Cبه کمتر از 6 درصد) در افراد مبتلا به دیابت به عنوان یک مداخله‌ی موثر در کاهش بیماریهای قلبی عروقی با درمانهای استاندارد(هموگلوبین A1C بین 7تا 7.9) مقایسه شد.
در این تحقیق نتایج بطور شگفت انگیزی با یکدیگر در تضاد بودند: کنترل فشرده‌ی قندخون خطر سکته‌ی قلبی و حوادث مهم قلبی عروقی را کاهش می دهد اما سبب افزایش مرگ و میر قلبی عروقی می‌گردد.
برای شناسایی علل این نتایج، دانشمندان مرکز دیابت جاسلین با همکاری محققان دانشگاه ویرجینا و کارولینای شمالی یک مطالعه‌ی ژنومی گسترده (GWAS) را بر روی شرکت کنندگان در گروه درمان فشرده در مطالعه‌ی ACCORDآغاز کردند.
دکتر Doriaمی‌گوید: ما می خواستیم راهی را برای استفاده از مزایای کنترل فشرده‌ی قندخون و اجتناب از افزایش مرگ و میر قلبی عروقی بیابیم.
در این مطالعه دو مارکر ژنتیکی که با افزایش سه برابری بیماریهای قلبی عروقی در میان بیماران تحت درمان فشرده در مقایسه با درمان استاندارد در ارتباط بود، شناسایی گردید. از این دو مارکر(همراه با یکدیگر) برای تعیین نمره‌ی خطر ژنتیکی (GRS) برای تخمین و محاسبه‌ی خطر بیماریهای قلبی در میان شرکت کنندگان دراین تحقیق استفاده شد.
نتایج این بررسی نشان داد: شرکت کنندگانی که پایین ترین نمره‌ی GRSرا داشتند(20 در صد از افراد شرکت کننده در مطالعه‌ی ACCORD) بیشترین منافع را از درمان فشرده‌ی قند خون کسب کردند و حوادث قلبی عروقی کشنده وغیر کشنده درآنها کاهش یافته بود. افرادی با نمره‌ی خطر متوسط (50 درصد از افراد شرکت کننده در مطالعه‌ی ACCORD) برخی از فواید این روش را کسب کرده بودند، دراین افراد تعداد حوادث غیر کشنده قلبی عروقی کاهش یافته اما تغییری در مرگ و میر به دلیل حوادث قلبی عروقی در این افراد مشاهده نگردید.
برای افرادی که دارای بالاترین نمره‌ی خطر ژنتیکی بودند(30 درصد از افراد شرکت کننده در مطالعه‌ی ACCORD) این درمان دارای تأثیرات منفی بود که نتیجه‌ی آن افزایش مرگ به دلیل بیماریها و حوادث قلبی عروقی وعدم کاهش حوادث غیرکشنده‌ی قلبی عروقی بود.
برای بررسی اعتبار این یافته‌ها، آنالیزهای ژنتیکی بر روی افراد شرکت کننده در مطالعه‌ی کلیوی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مرکز جاسلین که کنترل گلایسمیک خوبی داشته اما درمان آنها به اندازه‌ی درمان افراد شرکت کنندگان در تحقیق ACCORDفشرده نبود، انجام شد.
با وجود تفاوت‌های موجود در دومطالعه، نتایج مشابهی حاصل گردید. افرادیکه دارای حداقل نمره‌ی GRSبودند، بیشترین فواید را از کنترل گلایسمیک دریافت کردند، افرادی با GRSبالا، از کنترل گلایسمیک فوایدی کسب نکردند(خنثی بود). این موضوع شاید به دلیل کنترل کمتر سختگیرانه‌ی قند خون درمطالعه‌ی کلیوی بود. محققان می گویند: این مارکرها‌ی ژنتیکی دارای پتانسیل شناسایی بیمارانی می باشد که احتمال کسب فواید را از کنترل سختگیرانه‌ی گلایسمیک به عنوان مداخلاتی برای کاهش عوارض قلبی عروقی دارند. دکتر Doriaمی‌گوید: ما همواره در تلاشیم تا خدمات پزشکی فرد گرایانه به بیماران ارائه دهیم، یافتن نشانگرهای ژنتیکی برای درمان دیابت این امکان را برای ما فراهم نموده است. آزمایش این دومارکر ژنتیکی به سادگی و با هزینه‌ی کم قابل انجام است.
با این حال قبل از استفاده از این یافته‌ها درعملکردهای بالینی، باید این نتایج توسط تحقیقات بیشتر تایید شود. دکتر Doriaامیدوار است که انتشار این نتایج، محققان را به انجام آنالیزهای ژنتیکی بر روی شرکت کنندگان سایر کارآزمایی‌های دیابت به منظور فراهم نمودن شواهدی برای حمایت از مطالعه‌ی اخیر، تحریک کند.
علاوه بر این دومارکر ژنتیکی، دانشمندان 22 واریته‌ی ژنتیکی دیگر را که دارای ارتباط کمتری با کنترل گلایسمیک و نتایج قلبی عروقی نسبت به دومارکر اول بودند، شناسایی کردند و درحال بررسی این مارکر‌ها در افراد شرکت کننده در مطالعه‌ی کلیوی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مرکز جاسلین هستند. آنها همچنین درحال بررسی مکانیسم‌های تأثیر این دو نشانگر ژنتیکی بر نتایج بیماران هستند تا بتوانند مداخلات جدیدی را برای جلوگیری از بیماریهای قلبی عروقی دیابت بیابند.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/09/160919131041.htm